Geschiedenis van de osteopathie en ontstaan van U.K.O. in Belgie.
Osteopathie is vanuit zijn bakermat USA overgewaaid naar Europa, en is hier door enkele leerlingen van zijn grondlegger A.T. Still geïntroduceerd. Deze nieuwe manier van geneeskundige benadering is met enig enthousiasme onthaald en heeft de als geneeskunst, op basis van zijn behandelingsresultaten, menige sporen verdiend. Getuige daarvan het groeiend aantal patiënten die sindsdien beroep doen op een osteopaat.
Het succes op zich zorgde er voor dat de osteopathie in het begin in de meeste Europese landen door de klassieke geneeskunde als een soort kwakzalvertherapie werd bestempeld. De weigering tot erkenning zette vanaf de jaren 80 natuurlijk de deuren open om buiten het erkende wettelijke circuit allerhande opleidingen te organiseren.
Het grote nadeel was de afwezigheid van eender welke controle door een neutrale organisatie, zoals de overheid, over de kwaliteit van de cursussen, de competentie van de lesgevers, de evaluatie van de kennis van de studenten, het wetenschappelijk onderzoek, enz…,
In de loop der jaren gaf gans dit gebrek aan controle en organisatie de vrije loop aan het ontstaan van meerdere opleidingsinstituten, de één gecreëerd door afgestudeerden van de andere. Deze toestand evolueerde uiteindelijk tot de oprichting van een overkoepelende organisatie in handen van de diverse scholen, en die in eerste instantie op een ondemocratische wijze de richtlijnen voor de beoefening van het beroep heeft uitgetekend.
In deze sfeer kwam de verplichting van het inleveren van het kinesitherapeutisch RIZIV-nummer van hun leden, het zogenaamde “demarkeren”.
Ontstaan U.K.O.
De verplichting tot demarkeren was voor menige collega’s een doorn in het oog. Het was de aanleiding tot het oprichten van een nieuwe beroepsvereniging die a priori weigerde in de illegaliteit weg te zakken. De officiële erkenning door het Ministerie van volksgezondheid gebeurde op 3/11/2005 (publicatie in het B.S. 9/12/2005) De Unie voor gediplomeerden in de Kinesitherapie en de Osteopathie (U.K.O.) was een feit!
Na klacht en overleg met het intermutualistisch college zagen de verantwoordelijken onmiddellijk de onwettigheid in van demarkeringsplicht. De eerdere criteria werden dan ook aangepast en sinds 2005 gelden volgende voorwaarden :
1, Een proefschrift afgelegd hebben en in het bezit zijn van een einddiploma osteopathie dat aanvaard wordt door de ziekenfondsen.
2. Een beroepsaansprakelijkheidsverzekering hebben voor de duur van hun praktijk.
3. Osteopaten die fysiotherapie blijven uitoefenen, ondertekenen een verklaring dat zij met hun RIZIV-nummer geen fysiotherapeutische diensten in rekening brengen als de patiënt op dezelfde dag ook een certificaat voor een osteopathische behandeling krijgt.
Momenteel kunt u onder uw RIZIV-nummer legaal werken als kinesitherapeut en als osteopaat D.O. bij de ziekenfondsen.
Meer algemene info
Wat is osteopathie?
Osteopathie is een specifieke holistische manuele therapie die hoofdzakelijk musculoskeletale disfuncties en andere functionele letsels behandelt. Deze vorm van holistische geneeswijze werd in 1874 ontwikkeld door Dr. Andrew Taylor Still (Kirksville, Missouri, USA).
De osteopathie is gebaseerd op de filosofie dat alle delen van het menselijk lichaam één functionele eenheid vormen. Als er in het lichaam een bewegingsbeperking (restrictie of blokkade) optreedt, dan zal de rest van het lichaam zich aanpassen en compenseren om nog normaal te kunnen functioneren. Deze veranderde spanningen zullen uiteindelijk leiden tot lichamelijke klachten, zoals ontstekingen, pijn, stijfheid en andere symptomen, o.a. hoofdpijnen, spijsverterings- en ademhalingsklachten.
Een osteopaat zoekt naar bewegingsblokkades die aan de oorzaak liggen van de patiënt zijn klachten. Via zachte manipulaties probeert de osteopaat het articulair (gewrichten), visceraal (ingewanden) en neurologisch systeem (zenuwen) in evenwicht te brengen zodat het zelfregulerend vermogen van het lichaam gestimuleerd wordt.
In tegenstelling met mechanische rugpijnen moet men het onderscheid kennen met reumatische klachten: acute pijnen met stijfheid in nek, schouder en bekkengordel, ochtendstijfheid, algemene malaise, anorexia, vermagering, depressie, koorts. Deze symptomen kunnen wijzen op reuma. De samenwerking met artsen en specialisten blijft belangrijk.
De osteopaat benadert de patiënt op respectvolle wijze waarbij hij al de nodige osteopathische technieken gebruikt om zijn patiënt zijn gezondheid terug te geven. In hoofdzaak zijn een hoog laag tafel en de handen (mobilisaties en manipulaties) de belangrijkste werkinstrumenten van de osteopaat.
Alle technieken kunnen teruggebracht worden tot 3 categorieën: craniale therapie, viscerale therapie en musculo-sceletale therapie.
Door de toenemende maatschappelijke stress, arbeidsomstandigheden (computerhouding) en trauma’s komt nekpijn veel voor in een osteopatische praktijk. Veel voorkomende indicaties voor osteopathie zijn hoofdpijn, spanningshoofdpijn, migraine, facetartrose, hernia’s, spierstijfheid, cervicale stenose, geblokkeerde voet, lage rugpijn, lumbalgie, ischialgie, bekkenblokkade, bijnierprobleem, Gastro-oesofagale reflux (GERD ), temporo-mandibulaire problemen (kaak of kaaksgewricht), …
De opleiding
Verschillende universiteiten geven een kineopleiding. Hier verwerft de student een brede wetenschappelijke basis via kennis van natuur- en biomedische wetenschappen, klinische leerlijnen, onderzoeksmethodologie, antatomie, psychologie, enz. Na stages in de Bachelor (3 jr) kan je kiezen voor een master in revalidatiewetenschappen en de kinesitherapie (2 jr). Er zijn verschillende specialisaties in de kinesitherapie zoals respiratoire, sportkinesitherapie, geriatrische, manuele, neurofysiologische, lymfedrainage enz… Deze basis is nodig om de studie van osteopathie aan te vatten. Deze opleiding is nog verschillend van de methode cyriax, de methode van der Bijl en chiropraxie (kraker).
Een opleiding tot osteopaat duurt in partime opleiding 4 tot 5 jaar. Sommige privéscholen geven onderwijs zowel in binnen- als buitenland. Ook voltijdse opleidingen zijn mogelijk, zonder een vooropleiding van kinesitherapie, arts, verpleegkunde enz. Een afgestudeerde osteopaat kan geen rizivnummer bekomen.
Osteopathie is in Belgie zijn nog altijd niet erkend wegens het niet toepassen van de wet Colla (1999). Er is wel een erkenningsnummer of een osteopathienummer te bekomen via Solidaris (voorheen: de socialistische mutualiteit). Heeft u hieromtrend vragen, dan wordt u verder geholpen via
https://www.uko.eu/nl/contact.
De betalingsattesten osteopathie kan je bestellen via deze website
www.groupjoos.com.
Onze unie geeft ook raad over het ondernemingsnummer (KBO is de kruispuntbank), het sociaal verzekeringsfonds, verzekering (B.A.), pensioensparen, …
De U.K.O. is een Belgische V.Z.W., erkend als beroepsvereniging. Het eerste doel van onze unie is de verdediging van de afgestudeerde osteopaten die ook kinesitherapie uitoefenen. Hier verschillen wij van andere beroepsverenigingen zoals Axxon, B.V.O., U.B.O., osteopathie.be, …
Het tweede doel is de erkenning van de osteopathie.
De voorwaarden om lid te kunnen worden: in het bezit zijn van een diploma kinesitherapie, een diploma osteopathie en een Burgerlijke Aansprakelijkheid of B.A. via een verzekering.
Wij moedigen onze leden aan om op vrijwillige basis zich in te zetten op permanente vorming.
